Overprikkeld in Madurodam

Langzaam begin ik te leren dat ik moeite heb met veel prikkels tegelijk, en dat dat oké is. Het hoort bij mij. Het is niet altijd even handig, maar gewoon iets dat bij me hoort. Eigenlijk nu ik dit herken bij mijn dochter en leer hoe ik er voor haar op een fijne manier mee om kan gaan, krijg ik ook meer ruimte om dit bij mezelf te accepteren.

We waren in de ochtend naar het Kinderboekenmuseum geweest in Den Haag. Dat was erg leuk en erg druk en na een uur of twee vonden we het wel prima. Even een boterhammetje eten buiten, en dan lekker weer naar huis. Maar de trein reed niet. Nog minstens anderhalf uur niet. Dus daar zaten we dan. Omreizen kostte ons minstens een uur extra en dat vond ik wel wat overdreven op een kwartiertje reistijd. Dus ik besloot dat we ons nog een tijdje gingen vermaken in Den Haag. En toevallig stond Madurodam nog op mijn lijstje.

Het was midden in de meivakantie en enorm druk. Je ziet dit op mijn foto´s niet zo terug (ook niet van het Kinderboekenmuseum) omdat ik mijn foto´s snel maak als er even wat ruimte is, of bijknip tot er bij voorkeur niemand meer herkenbaar in beeld staat. Maar de mensen waren er wel, net als wij.

Het scheelde dat ik weinig verwachtingen had aan dit uitje, want dochter dook direct de speeltuin in. Na alles daar te hebben geprobeerd, wilde ze toch wel even kijken wat dat nou was, Madurodam. Maar vooral wilde ze iets doen, iets spelen. En ik ben bang dat we de meeste dingen straal voorbij zijn gelopen. Ik wilde wat kijken naar de gebouwen en wat foto´s maken, dochter wilde dat vooral niet en liep overal snel door en zo kreeg ik de indruk dat er, behalve de speeltuin, vrij weinig te ´doen´ is.

Dat klopt niet, zag ik achteraf. Maar wanneer ik overprikkeld ben en moe, gaat er bij mij een stukje waarneming uit. Ik zoek eigenlijk alleen nog de snelste weg uit de situatie en word heel kortaf. Alleen als er ergens een rij voor stond dan viel een activiteit me op, zoals het stapelen met blokken op de boten, en het bedienen van de dragers er vlak bij. Dochter had geen geduld meer om te wachten en lag in de rij te huilen. Ik zat bij haar en aaide haar over haar bolletje.

Uiteindelijk vond ze de grote tulpen het allerleukst en daar zijn we ook een tijdje gebleven. De grote speeltuin was leuk, maar nog net iets te moeilijk. En toen ik echt helemaal op was zijn we een ijsje gaan eten. Uiteindelijk hebben we het fijn gehad samen en daar ging het maar om. Madurodam gaan we zeker nog eens bekijken wanneer we wat minder moe zijn.

En de trein reed precies weer toen we op het station aan kwamen. ( de grote trein op het grote station ook 😉 )

Zijn jullie wel eens in Madurodam geweest? Wat vonden jullie daar het leukst? Wie weet kunnen wij dat de volgende keer ook gaan bekijken of doen! 🙂